Rekenwerk voor Poolse premier

De Poolse premier Jaroslaw Koczynski stelde onlangs: ‘Als Polen de Tweede Wereldoorlog niet had meegemaakt zouden we nu een land met 66 miljoen inwoners zijn geweest’. In het nieuwe EU-verdrag is de invloed van de nieuwe lidstaat gekoppeld aan het inwonertal van 38 miljoen. Politiek gezien niet alleen een incorrecte maar ook een buitengewoon domme poging haar stemgewicht te vergroten. Immers van de 3.3 miljoen Poolse Joden die het land vóór de oorlog telde kwamen er 3 miljoen (90%) om. Een zelfde percentage vinden we de Baltische Staten, Duitsland en Oostenrijk, landen waar de bewoners ook in grote meerderheid de maatregelen van de Nazi’s tegen de joden steunden en met een ongezonde gretigheid – de goeden niet te na gesproken - een prominente bijdrage leverden.
Mochten de Polen ooit succes hebben met hun argumentatie dan moet ook voor ons land, met zijn hoge Joodse verliescijfer van 80 procent, het stemgewicht aan de EU vergadertafel worden herzien. Het Europees gemiddelde ligt op 67 procent.
Maar nu terug naar Polen. Het land kende al ruim voor de oorlog een door de overheid en helaas ook door de Poolse katholieke kerk gesanctioneerd antisemitisme. Wijlen de Poolse Paus Johannes Paulus II heeft hiervoor in Jeruzalem openlijk zijn excuses aangeboden.
Gezien de overweldigende steun van de Poolse bevolking aan de uitroeiing van hun Joodse landgenoten lijkt me het niet meer dan redelijk om op het totaal aantal omgekomen Poolse burgers een substantieel aantal door Pools toedoen omgekomen Joden in mindering te brengen. Daarmee wordt het aantal van 66 miljoen inwoners die de Poolse premier nu claimt, beslist met enkele miljoenen verminderd. Zeker gezien het feit dat ook ná de oorlog de Polen er nog alles aangedaan hebben om het werk van de Nazi’s af te maken. Honderden overlevenden uit de concentratiekampen werden bij terugkeer afgeslacht met als ‘hoogtepunten’ het pogrom in de Kielce op 4 juli 1946, waarbij meer dan veertig Poolse joden werden afgeslacht en tachtig gewond van de ongeveer 200 Holocaust overlevenden die naar huis terugkeerden. Krakow, vlak bij Auschwitz, beet de spits af met een ‘spontaan volkspogrom’ al in 1945. Alleen al in dat jaar werden in diverse steden en dorpen 353 overlevenden uit de kampen door ‘medepolen’ afgeslacht. De golf van moordpartijen, ondersteund door overheidsterreur, maakte dat van de 300.000 Poolse Joden die de oorlog overleefden, er eind 1947 nog slechts honderdduizend over waren.
En dat voor een land dat zo’n groot aantal prominente wiskundigen heeft voortgebracht.

De controle freak gecontroleerd

Onze soort ziet kans haar omgeving te domineren zoals geen andere dier- of menssoort dat vóór ons ooit wist te realiseren. Wij zijn in staat delen van onze planeet te bewonen en prooien te bemachtigen waar we met onze relatief gering ontwikkelde zintuigen, spierkracht, beharing en onderhuidse vetlaag beslist niet op zijn gebouwd. Ons brein stelt ons in staat om met zelf ontwikkelde hulpmiddelen in de vorm van kleding, behuizing, vaartuigen, vuur en bewapening te leven en overleven waar we willen. Zelfs de maan is niet meer veilig.
Niet alleen dat we ons zelf aanpassen, we dwingen ook onze leefomgeving in het keurslijf dat voldoet aan onze wensen en behoeften. We ontginnen, rooien en roeien uit, ontwateren, bewateren en exploiteren om als soort maximaal profijt uit de onderworpen ecosystemen te kunnen trekken. Insecten, parasieten en micro-organismen worden te vuur en te zwaard bestreden, de stand van eetbaar wild en de groei van voor ons nuttige en mooie gewassen bevorderd en zogenaamd schadelijk wild en onkruid vernietigd.
Onze eigen soort blijft - ook letterlijk - niet buiten schot. Moord en slavernij, oorlog en ander zinloos geweld lijken evenzeer met ons verbonden als de eeuwige dans van aarde en maan.
Zelfs hebben we kans gezien om een deel van de levende natuur gehéél onder controle te brengen. Een proces dat in de afgelopen 12.000 jaar geschiedenis maakte als domesticatie van wilde dieren en planten tot landbouwhuisdieren en landbouwgewassen. Individuen van enkele tientallen wilde diersoorten werden gevangen en onder controle gebracht, waarbij wij bepaalden welk dier in leven bleef, wie zich mocht voortplanten, wanneer, met wie en hoe vaak. Slechts enkele mannelijke dieren dienden nog de voortplanting. De rest werd gecastreerd, geslacht of anderszins geëxploiteerd. Interessant in dit verband is de parallel met mensculturen waarin nog veelwijverij huis houdt en gearrangeerde huwelijken woeden.
Bij de kunstmatige selectie tijden het domesticatieproces speelden eigenschappen, ooit van belang om te kunnen overleven zonder onze bescherming, nauwelijks nog een rol. Het selectiecriterium was nú productie van melk, vlees, eieren, wol, leer, honing en zijde. Bij weer andere huisdieren ging het om waakzaamheid, snelheid en kracht of puur esthetiek.
Het oeroude succesvolle natuurlijke seksuele selectieproces vrijwel geheel buiten spel gezet.
Des te verrassender dat onze soort, die meent op enig natuurgeweld, de beweging der hemellichamen en de dood na, alles onder controle te hebben, zelf nog steeds onweerstaanbaar wordt gestuurd door miljoenen jaren oude seksuele selectiemechanismen.
De zogenaamde liefde is dan ook niet anders dan kille berekening en een vleugje chemie!
De moderne mens verkeert in een fascinerende spagaat tussen vrijwel totale controle over het extern gebeuren en het volstrekt oncontroleerbare proces van natuurlijke partnerkeuze.
De controle freak gecontroleerd.